| ♥لاله های خونین♥ | صفحه اصلي تماس با ما عناوين مطالب ورود | ||
|
|
 همیشه یه بطری آب همراش بود اما هیچ وقت ندیدم توی شلمچه در حین کار آب بخوره رفتیم برای تفحص شهدا یه خاکریز بود که جلوش سیم خاردار کشیده بودند دو شهید رو دیدم که به سیم خاردار جوش خورده بودند پشت سر آنها هم چهارده شهید دیگر افتاده بود مجید بعضی از آنها را به اسم می شناخت مخصوصا آنهایی که روی سیم خاردار خوابیده بودند جمجمۀ شهدا هم با کمی فاصله روی زمین افتاده بود مجید بطری آب را برداشت روی دندان های جمجمه می ریخت و گریه می کرد می گفت: بچه ها! ببخشید اون شب بهتون آب ندادم به خدا آب نداشتم تازه! زحمی بودین و آب براتون ضرر داشت!... مجید روضه خوان شده بود و ... تازه اون موقع بهمون گفت که چرا آب نمی خوره میگفت هر وقت میخام اب بخورم یاد صحنه ی تشنگی اینا می افتم دیگه نمی تونم آب بخورم نظرات شما عزیزان: [ دو شنبه 15 مهر 1392 ] [ 21:7 ] [ ♦امید رضا زارعی ]
|
درباره وبلاگ  ♥♥♥تمام لاله‌ها سرخ‌اند و محزون صميمي، مقتدر، همواره مجنون شهيدان، عاشقان محض، بردند براي لاله‌ها، دسته گُلِ خون غريب و خسته و فرتوت مانده است به شوق لحظه باروت مانده است خدايا! استجابت كن دلم را كه پشت يك غزل تابوت مانده است از آن فصل سكوت و تيره زاري به دنبال صداتم، سبزِ جاري! «شهادت استخوان‌بندي عشق است» چه تشريح قشنگي از قناري! ثناگويِ نگاهت اي كبوتر به طرز فكر و راهت اي كبوتر شنيدم وعده‌اي با عشق داري خدا پشت و پناهت اي كبوتر! تنيده در تنم پاييز، پاييز ندارم همتي مست و جنون‌خيز تو رفتي و دعا كن اوج گيرم شبي از پلكان ماه، من نيز ♥♥♥ |
